ก็แค่แวะมาซ้ำ

ขุนเกลียดเกลียว แต่ขุนจีบน้องสาวเกลียว ขุนจะแต่งงานกับน้องสาวเกลียว แต่ยังเรียกเกลียวไปหา ไปซ้ำอยู่ทุกคืน

“ขุนทำใจได้เหรอที่มีลูกกับเกลียว”

“ทำใจไม่ได้”

มือที่เคยเคล้นคลึงอกอวบชะงักค้าง ทั้งใบหน้าทั้งปากที่เฝ้าฟอนเฟ้นถูกเงยขึ้นมาสบมองนางบำเรอคนสวย

“แล้วที่ขุนบอกว่าท้องก็ท้องไป”

“ใช่ ถ้าท้องขึ้นมาจริงๆ ก็แค่ไปเอาออกไง ไม่เห็นจะยากตรงไหน”

ขุนมองสบตานางบำเรอของตัวเอง แววตาเฉยชาของเขาจริงจังและจริงใจ เป็นแววตาของมนุษย์ไร้หัวใจที่สุดเท่าที่เกลียวจะเคยได้พานพบมา

“ในจังหวัดมีคลินิกรับทำตั้งเยอะ เธอก็รู้”

“แต่เขาเป็นลูกของเรานะ”

ลำคอของเกลียวแห้งผาก หัวใจเจ็บหน่วงกลัดหนองมาไม่รู้กี่พันครั้ง หากครั้งนี้ ความรู้สึกและจิตวิญญาณของเธอพังสลาย

“ก็แค่น้ำเงี่ ย eที่บังเอิญพุ่งไปผสมกับไข่แบบไม่ได้ตั้งใจอ่ะเกลียว เธอจะอินอะไรให้มันมากมายวะ”

ขุนไหวไหล่แล้วขยับตัวลุกขึ้น ไม่ได้อาทรกับความเจ็บปวดที่อยู่ในดวงตาไหวระริก

“คำว่าลูก ฉันจะใช้กับเด็กที่เกิดกับผู้หญิงที่ฉันรักเท่านั้น ส่วนผู้หญิงอย่างเธอ แม้แต่สิทธิ์ที่จะยอมให้ไอ้มารหัวขนนั่นเกิดมา ฉันก็จะไม่ยอมให้มันมี”